Неспособните од власта сакаат да ги јавнат способните од бизнисот

Македонија по обичај продолжува да кризира. Власта е неинвентивна како да не извади од кризата. Единствено се инвентивни како да се поклонуваат пред секој странец и како да трошат народни пари.

Ама пари снемува, оти многу трошат. Е сега така затекнати почнуваат да биваат инвентивни како да зграбат уште пари за трошење. Овој пат нанишанија на стопанството, поточно кон најинвентивните, оние кои и во кризата знаат да водат успешен бизнис.

Не, не, не се работи тука за човек фирми. Од нив они си земаат само Ауди или куќа на користење. Сега сакаат да брцнат во џебот на фирмите, во кои работи огромен број од населението, фирми кои го влечат напред македонското стопанство.

Е како да не бидеш незадоволен, загрижен и налутен?

И видете им ја инвентивноста: вчера имаше собраниската комисија на која се расправаше за новиот изум на власта „како легално да украдеш пари од бизнисот“ преку новиот патент – Законот за солидарност.

А власта не сака да го чуе апелот на бизнисот да не избрзува со таква одлука во овие тешки времиња. Напротив дури вчера не прифати и јавна дебата за новиот Закон за солидарност, како што побара опозицијата. Министерот за финансии вели дека во декември, минатата година имало широка јавна расправа на која учествувала бизнис заедницата и нивните предлози се составен дел на Законот. Со која бизнис заедница Бесими правел широка јавна расправа, кога пред некој ден видовме реакција, преку Стопанската комора, од 100-те најголеми компании во Македонија, кои изрично беа против овој законски предлог. Со фирмите на блиските роднини, соседи и пријатели на Ахмети, Груби, Ковачевски и Заев ли дискутирал министерот? Што зборуваа на средбата? Дали е подобро Ауди од БМВ за возење под друго име? Оти власта не ги слушна ставовите на големите компании, на оние што и досега најмногу го полнат буџетот преку даноци?

Кому не му е јасно дека оваа власт не сака јавни дебати со релевантни лица кои не климаат со главите на секој нивен „изум“? Па видовме како организираа широка јавна дебата за бугарскиот предлог, минатото лето. Ги повика Премиерот неколку потрчковци, демек аналитичари, два часа во својот кабинет, им даде сокче и кафенце и објави дека експертската јавност дала поддршка да се клекне пред ултиматумите.

Зошто власта за овој закон не сака јавна расправа? Вели оти немало потреба да се губи време бизнисот да им објасни на пратениците за што всушност гласаат? Мајката! Ама кога се работи за уставните измени власта ќе дискутирала поединечно со секој пратеник поединечно за да му објасни зошто треба да гласа за бугарскиот предлог.

Министерот Бесими истакна дека се одлучиле за овој закон за да се покријат парите што држвата ги потрошила во време на корона за антикризни мерки. Особено што сега пазарот на пари бил премногу скап и не сакале да се задолжуваат за да не ги оптеретуваат идните генерации. Па сега ли им текна, сега ли се свестија за задолжувањето, откако ја направија Македонија должнички роб за следните 100 години. Оти не мислеа за ова кога насила го истуркаа договорот за автопатиштата со „Бехтел и Енка“? Штедеа ли во кризата?

Сепак власта го теши бизнисот, оти ако оваа година плателе 100 милиона евра данок на солидарност, следната година тоа ќе им влезело во трошок и помала даночна основица па ќе плаќале помалку. Уште една игра од СДСМ и ДУИ. Свесни се дека следната година ниту една од двете партии нема да биде во власта, па дај што ќе дадеш сега, а догодина другите нека му ја мислат. Класичен стил на владеење „денес за утре“.

Спорно е и ретроактивното дејство на Законот. Откако сите компании ги затвориле финансиските биланси за минатата година, поднеле завршни сметки, одржале собранија и го распределиле профитот. Успешните компании се принудуваат во иднина да бидат неуспешни. Затоа што ако еднаш помине овој Закон, не е невозможно власта да одлучи да си брцне во сметките на успешните фирми и догодина.

Несфатливо е што власта одлучи да се пресмета со успешните компании, а не со сивата економија. Таму во „црниот“ бизнис може министерот Бесими да ги најде потребните пари.

Лошо е што се создава правна несигурност и на постојните компании, но и на потенцијалните инвеститори. Никој нормален не сака да инвестира во држава каде што власта си игра економија, каде што владее „каубојско право“, каде што секој ден може да се менуваат закони, кои ќе важат ретроактивно.

Е затоа немаме странски инвестиции, е затоа и домашните компании гледаат што повеќе да инвестираат во други држави, затоа не и оди на Македонија…

Затоа треба избори, оти овие што се во власта покажаат големо незнаење, алчност за пари и огромна потреба за трошење…